مدح و مرثیۀ امام جعفر صادق علیه‌السلام
چون لحظه‌ای که صیاد در کف گهر بگیرد ای صبح! شب بر آن است از تو خبر بگیرد دزدان ز روی دیوار حمله به خانه کردند می‌خواست هرکس از تو خون جگر بگیرد زهراست پشت این در یا که عزیز زهرا؟! بار دگر قرار است خـانـه شـرر بگیرد من اعـتـقـادم این است تو ناجی خـلیلی راضی مشو که این بار شعله به در بگیرد دور سرت بگردم خـیلی تو را کـشـیدند ای کـاش یک نـفـر بود راه گذر بگیرد گـفـتند پشت مرکب خیلی تورا دوانـدند شیعه دگر چه خاکی زین غم به سر بگیرد با اینهمه مصیبت صدجای شکر باقی‌ست قـسمت نـشـد دلت را داغـی دگر بگیرد ناموس تو به خانه در حجـره‌های بسته کس نیست این زنان را تحت نظر بگیرد تـرسـیـده‌اند امـشـب این دخـتـرانت امـا آیا کسی قـرار است درد کـمـر بگـیرد؟ فرق است بین آنکه در خانه گریه کرده بـا آنـکـه در خـرابـه یـاد پــدر بـگـیـرد فرق است بین آنکه رفته به مجلس می با انکه پـشـت پـرده حـسّ خطر بگـیرد |